Monthly Archives: February 2014

რამოდენიმე დღის წინ ჩემმა გერმანელმა მეგობარმა მომწერა, თბილისში ვარ და იცოდე, შაბათ-კვირას არაფერი დაგეგმოო. თავში მაშინვე უკვე დაგეგმილმა სემინარმა გამიელვა, ფაქტია მას მთელ დღეს ვერ დავუთმობდი. მონა და მე ბერლინში ვმუშაობდით ერთად, ორივე კავკასიის კონფლიქტებს ვიკვლევდით და ერთად ვატარებდით სხვადასხვა … Continue reading →

და აი,დადგა ნანატრი შაბათი დღეც!…პრეზენტაციები ორი კვირით ადრე უკვე მზად მქონდა, თითქოს ყველაფერი დავგეგმე, წინასწარ განვსაზღვრე თემების თანიმდევრობა და ხანგრძლივობა, მაგრამ შეუძლებელია მიყვე დღის წესრიგს, როდესაც ასეთი აუდიტორია გყავს! დღეს მივხვდი, რომ მიუხედავად ბავშვებთან ურთიერთობის “სირთულეებისა”, თავს ყველაზე კომფორტულად სწორედ … Continue reading →

პარასკევ საღამოს, იანვრის ბოლო დღეს თოვდა, რამაც ძალიან გამახარა და ვფიქრობდი არ შეიძლებოდა ერთი თვით ადრე ეთოვა ახალი წლის განწყობა რომ მქონოდა მეთქი..ასე მივდივარ სახლისკენ და ამ ფიქრებით ვირთობ თავს ვიფიქრე ავალ სახლში და მერე ისევ უკან გარეთ გამოვალ–მეთქი. სახლში … Continue reading →

პირველი თებერვალი. მთელი ღამე თოვდა. დილით ტრენინგს უნდა დავსწრებოდი – „კონფლიქტი, ოკუპაცია და ადამიანის უფლებები“. მახსოვს, რამდენიმე დღის წინ მეილზე მომივიდა შეტყობინება – „გილოცავთ, თქვენ შეგარჩიეს ამა და ამ პროექტის მონაწილედ“-ო, მოკლედ, როგორც წერენ ხოლმე „იღბლიანებს“- მათ,ვინც მონაწილეებად აარჩიეს. გამიხარდა, რომ მეც ამ … Continue reading →

შაბათი და კვირა – დღეები, რომელსაც მთელი კვირა ველოდები მარტო იმიტომ, რომ 12 საათმდე მეძინოს. 1-2 თებერვალს, და მანამდე პარასკევ საღამოს მქონდა ფიქრი იმაზე, რომ მეორე დილით ადრე უნდა ავმდგარიყავი და კიდევ ერთ მოსაწყენ ლექციაზე წავსულიყავი. ამას ყველაფერს ემატებეოდა ის, … Continue reading →

დღე ადრე დაიწყო. ვღელავ, ფურცლებს წამდაუწუმ ვამოწმებ. ვცდილობ, არ ვიხმაურო, რომ ჩემმა შვილმა, გაბრიელმა არ გაიღვიძოს. თუმცა, არ გამომივიდა. არ უნდა ჩემი უნივერსიტეტში გაშვება – მეც მინდა დეას ლექციებზეო. ამასობაში კი დეა ქუჩაში მელოდება, გაყინული. ვცდილობ არ დავიგვიანო. თავში კი … Continue reading →

ბოლოს, სულმა წამძლია და კედელზე გაკრულ ,,მომეწონა”, ,,არ მომეწონა”, ,,რას შევცვლიდი” კონვერტებს სათითაოდ მივადე ხელი – სისქე მოვუსინჯე, სანამ მასში არსებულ მონაწილეების მიერ დატოვებულ შთაბეჭდილებებს წავიკითხავდი. ,,მომეწონა” ყველაზე ,,მსუქანი” აღმოჩნდა. თავიდან კი იყო ის, რომ ოთხმა როგორც საერთო, ისე განსხვავებული … Continue reading →